آئین مستان

نفس میکشم در هوای حسین

غزل می سرایم برایت حسین

کسی فکر تنهاییم را نکرد

تو داری هوای گدایت حسین

دعا کن نمیرم برای کسی

بمیرم به عشق لقایت حسین

کرم کن عزیز دل فاطمه

سر ما بیافتد به پایت حسین

شکستم، نشستم، ز حق خواستم

ببینم دمی کربلایت حسین

ندیدم غمی چون غمت دلپذیر

امیری حسین و نعم الامیر

شهید، شهود، شهادت حسین

عبید، سجودت، قیامت حسین

تو با سر سر نیزه ها پا شدی

غلام قیامت عبادت حسین

تو والفجر و قدری و حا و میم

سلام من القول رب الرحیم

یقین دارم این روضه های شما

مرا میرساند به فیض عظیم

بگو چشم سقابه احوال ما

نگاهی کند تا حسینی شویم

فدایت که کردی دلم را اسیر

امیری حسین و نعم الامیر

خمار خمار خمار تو من

غبار غبار غبار تو من

صدا زد نبی نور عینی حسین

پریشان ترین بیقرار تو من

و فرموده زهرا بُنَی حسین

شکسته ترین بغض زار تو من

علی گریه سر داد تضمین نمود

که کرب و بلا ذوالفقار تو من

حسن هم نوشته به خون جگر

که بنیان گذار مرام تو من

اباالفضل العباس اینگونه گفت

نگهبان عز و وقار تو من

قسم خورده زینب به جان لبت

که ابر همیشه بهار تو من

بود ذکر سجاده ی هر فقیر

امیری حسین و نعم الامیر

حالا که من از حرم دورم

درمونم صبره آخه مجبورم

یه سلام میدم به سوی حرم کربلا

آرزو دارم بمیرم با غم کربلا

غم کربلا منو می‌کشه

دل من فقط به حرم خوشه

حسین وای…

هر کی یکبار کربلا رفته

بطلب آقا ما رو هر هفته

رزق ما سینه‌زنا رو از کرامت بده

مگه ما گریه نکردیم مادرت شاهده

میشه شاهد کرمت باشم

منم این شبا حرمت باشم

غم کربلا منو می‌کشه

دل من فقط به حرم خوشه

حسین وای

ساقی دل رو بی قرارش کن

به حسین ما رو یه سفارش کن

سر و کاره سینه زن ها با ابوفاضله

ذکره حتی ارمنی ها یا ابوفاضله

دستای قلم دستموبگیر

صاحب علم دستمو بگیر

حسین وای

دانلود مداحی با صدای حمیدرضا علیمی (زمینه)

دانلود مداحی با صدای حسین سیب سرخی (شور)

دانلود مداحی با صدای مهدی مختاری (شور)

دانلود مداحی با صدای امیر عباسی (زمینه)

والجمت تنقبت لقتالک لقتالک

بابی انت و امی

حالا که با زهر جفا

سوز سینه بی امونه

داغ دلم، چیز دیگه ست

کسی اونو نمیدونه

سینه با این غم عجینه

عمریه دردم همینه

می بینم قاتل نشسته

با یه خنجر روی سینه

والجمت تنقبت لقتالک لقتالک

بابی انت و امی

آخ شیعه ها، رو نیزه ها

چهل منزل سربابا

اگر بگی کجا مردی

میگم الشام میگم الشام

منو آه و گریه هر شب

میسوزم در تاب و در تب

همه خون گریه کنید بر

اسیری عمه زینب

والجمت تنقبت لقتالک لقتالک

بابی انت و امی

بزم شراب و کعب نی

بروی لبهای بابا

سیلی زدن به خواهرم

جلو چشمام

موقع تقسیم آبِ

حیف علی اصغر تو خوابِ

چیزی که مونده تو گوشم

لایی لایی رباب

علی علی، علی علی

علی لای لای، علی لای لای

تو رو به ما علی من

 داده بودش خدا تازه

نفس نمی کشی ولی

 دوتا چشمای تو بازه

چیزی که دیگه نمونده

 برا مادر راه چارست

شبیه بند دل من

 گلوی تو پاره پارست

تا سه شعبه سمتت اومد

 تاروپود مادرت سوخت

گلوتو از هم دریدش

 ولی لب هاتو به هم دوخت

علی علی، علی علی

علی لای لای، علی لای لای

از چه مادر سر تو بر زانو گرفتی

پیش من از چهره خود رو گرفتی

در سحر وقت نماز شب به ناله

دست خود آهسته بر پهلو گرفتی

خون پهلو دارد خود حکایت از غم

گوییا می بندی بار رفتن هم

یادم آمد بودی با عدو رو در رو

اشک چشمت جاری همچو خون پهلو

گریه ها با چشم تارت

از دعا بگذشته کارت

آرزوی مرگ داری

از خدا با حال زارت

مهربان ای مادر من

با چه رویی زد عدو سیلی به رویت

با غلاف و تازیان آمد به سویت

چادرت خاکی تنت مجروح و زخمی

بوی آتش می دهد هر تار مویت

بر سرم با دست بی رمق زن شانه

بوسه زن بر روی دختر دردانه

خون پهلو دارد خود حکایت از غم

گوییا می بندی بار رفتن هم

ای تمام هست و بودم

مادر صورت کبودم

در فشار درب و دیوار

کاش من شاهد نبودم

مهربان ای مادر من

می کنم بر تو وصیت جان مادر

می زنی آتش به من با دیده تر

یاریم کن بشنو از من این سفارش

زینبم جان تو و جان برادر

امتداد این غم کربلا پا برجاست

دِه حسینم یاری او غریب و تنهاست

روی صحرا پیکر او

بر سر نیزه سر او

جای زهرا مادری کن

بوسه زن بر حنجر او

ای حسین جان، ای حسین جان

کربلا منظومه احساس داری

یک رقیه کودکی چون یاس داری

حفظ معجر کن مخور غم تا که مادر

شیر مردی همچو یک عباس داری

رو تل می بینی خنجری بر حنجر

شمر دون می برد از حسین من سر

غرق در خون خسته بی حال

ناظری بر حال و احوال

کن مرا یاری میان

ازدحام و حول گودال

روی صحرا پیکر او

بر سر نیزه سر او

جای زهرا مادری کن

بوسه زن بر حنجر او

یا حسین جانم، حسین جان

داری می ری بی یارت

کاشکی می شد برگردی

یادته اون روزا که

خونمو روشن کردی

انگار همین دیروز بود

همه بریدن از من

غیرِ تو که بی جونی

یادته روز اول

گفتی پیشم می مونی

انگار همین دیروز بود

تو می ری و می مونه

بار غمت رو دستم

یادته بابات دستِ

تو رو گذاشت تو دستم

انگار همین دیروز بود

همه ی روزام با تو

شبیه یک رؤیا بود

یادته بعد از خیبر

همه جا حرف ما بود

انگار همین دیروز بود

داری می ری بی یارت

کاشکی می شد برگردی

یادته اون روزا که

خونمو روشن کردی

انگار همین دیروز بود

حسنمون گریونه

با سکوت پر دردش

یادته که گفت مادر

تا که زبون وا کردش

انگار همین دیروز بود

اشک حسینت امشب

دل منو آتیش زد

یادته اشکامونو

وقتی به دنیا اومد

انگار همین دیروز بود

داری می ری بی یارت

کاشکی می شد برگردی

یادته اون روزا که

خونمو روشن کردی

انگار همین دیروز بود

رو لب دخترهامون

ناله ی مادر مادر

یادته می خندیدن

تو آغوش پیغمبر

انگار همین دیروز بود

جسارت سیلی رو

می پوشونه رو بَندت

یادته آروم می شد

علی با یک لبخندت

انگار همین دیروز بود

شده تمومه مدینه غوغا

تو این هیاهو گم می شه، صدای زهرا

آتیش داره گُر می گیره

پرش به چادر می گیره

خدا جلو چشمم مادر

داره می میره

ای خدا، دل آسمون داره می سوزه

گل نیمه جون داره می سوزه

در خونمون داره می سوزه

یه میدون جنگ میون خونه ست

تو کوچه هرکس تو دستش، یه تازیونه ست

با یک لگد در افتادش

به روی مادر افتادش

خدا خودت جای بابا

برس به دادش

ای خدا، دل کوچه ها داره می سوزه

حرم خدا داره می سوزه

جلو چشم ما داره می سوزه

ای خدا، دل آسمون داره می سوزه

گل نیمه جون داره می سوزه

در خونمون داره می سوزه

از در و دیوار آتیش می باره

بعیدِ بین این آتیش، دووم بیاره

چشای مادر گریونه

بال و پرش غرق خونه

خدا کنه تا جون داره

بیاد به خونه

ای خدا، چشای ترم داره می سوزه

گل پرپرم داره می سوزه

پر مادرم داره می سوزه